من بلد نیستم دوستت نداشته باشم
بلد نیستم حرف دلم را نگویم
حتی بلد نیستم نگویم می خواهمت وقتی می خواهمت
بلد نیستم نخندم وقتی باتوم
حتی اخم کنم وقتی ناراحتم
من هیچ کارمهمی رابلد نیستم جزدوست داشتن تو

دلم به آتشفشانی خاموش می ماند 
که گاه گاه
فوران می کند 
و شراره های سربی و خاکستری عشق را 
بر پیکره وجودم سرد می گرداند 
من آتشفشانی خاموشم 
در نزدیکی شهر تو 
و اب و هوای سرزمین دلم 
امشب دوباره بارانی است 
من آتشفشان دردم 
روزی تمام درونم را 
فوران می کنم 
تا شعاع محبت ها ، مهربانی  و عشق 
من دلم می خواهد آتشفشانی از عشق تو باشم ....

هنگامیکه بندگان من از تو درباره من پرسند 

بدانند که من به آنها نزدیکم هر کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم.