دلم به آتشفشانی خاموش می ماند 
که گاه گاه
فوران می کند 
و شراره های سربی و خاکستری عشق را 
بر پیکره وجودم سرد می گرداند 
من آتشفشانی خاموشم 
در نزدیکی شهر تو 
و اب و هوای سرزمین دلم 
امشب دوباره بارانی است 
من آتشفشان دردم 
روزی تمام درونم را 
فوران می کنم 
تا شعاع محبت ها ، مهربانی  و عشق 
من دلم می خواهد آتشفشانی از عشق تو باشم ....

زندگی یعنی بخند هر چند که غمگینی ...

ببخش هر چند که مسکینی...

فراموش کن هر چند که دلگیری...

اینگونه بودن زیباست هر چند که آسان نیست !!!